The Hammond Jazz Inventory
|
 |
 |
| Home | Organists | Albums | Musicians | Bands | Songs | About | Contact |
|
|
|
|
| Home | Organists | Albums | Musicians | Bands | Songs | About | Contact |
|
Blog categories
 Ron Levy's Wild Kingdom - VooDoo Boogaloo
Musician focus
Dr. Lonnie Smith quote
I really was thinking Jimmy Smith but it just always came out different
 Barbara Dennerlein - Bebabaloo
Dr. Lonnie Smith quote
I really was thinking Jimmy Smith but it just always came out different
 Brother Jack McDuff - Hot Barbeque
Dr. Lonnie Smith quote
I really was thinking Jimmy Smith but it just always came out different
 Gianni Giudici
 The Greg Hatza ORGANization - The Greg Hatza Organization
 John Scofield - A Go Go
 Charles Earland - Mama Roots
 Lou Donaldson - Midnight Creeper
 Papa John DeFrancesco - Big Shot
|
A merciless swinger
On 20 october Dr. Lonnie Smith gave a concert in the Amsterdam Bimhuis together with Melvin Sparks and Eric Kalb on drums. I had the pleasure to be there. It was a very special night loaded with energy on which the end of the concert - that ended with an encore - appeared to be only a short break followed by an incredible funky and danceable second set. The dutch organist Herbert Noord was so friendly to send us his review of this remarkable evening which we print hereinafter. Taeke S. Tuinstra Een genadeloze swinger De gangbare programmering in het Amsterdamse Bimhuis jut de gemiddelde concertbezoeker niet echt op tot mee klappen of stampen laat staan tot het uitvoeren van danspasjes. Ook de voorgaande keren dat Hammondorganist Lonnie Smith in de hoofdstad de toonwielen van een B3 liet gieren, gaven geen aanleiding om eens wild te gaan bewegen. Prima muziek maar je kon het rustig tot je laten komen. Maandagavond 20 oktober was van een totaal ander kaliber. Hier werden de liefhebbers van en jazz & swing & Hammond & grof geweld & dynamiek & humor & spanning & sensatie getrakteerd op een achtbaan-rit van ongekende allure. De beer was los in het Bimhuis en wel gedurende bijna drie uur!
De op 3 juli 1942 in Buffalo, New York geboren Lonnie kan bogen op een gigantische loopbaan in de jazz die vele markeringspunten heeft gekend. Op internet is een prettige hoeveelheid informatie over zijn muzikale doen en laten te achterhalen. Een interessant pluspuntje vormde de aanwezigheid van gitarist Melvin Sparks (Houston, 22 maart 1946) een musicus die het samenspelen met een fors aantal organisten op zijn conto kan schrijven en al in de zestiger jaren voor Blue Note platen met Lonnie maakte. Ouwe jongens krentenbrood, die twee dus. De aankondiging meldde 'Trio Dr. Lonnie Smith', dat trio bleek om tien over half negen tot een kwartet te zijn gegroeid met een geweldige Eric Kalb (23 mei 1970 Huntington, New York) achter de drums en een kaalhoofdige tenorsaxofonist waarvan niemand de naam wist en die ik tot op heden niet heb kunnen achterhalen. De ingrediënten voor een fijn avondje tenor-orgelen waren aanwezig. Na het eerste nummer was al meteen duidelijk, dat dit niet een 'gewone' Dr. Lonnie avond ging worden. Hier werden nieuwe paden uitgezet zonder de 'roots' te veronachtzamen maar wat er voornamelijk gedaan werd was ongenadig swingen. Lonnie Smith blijkt een van die zeldzame muzikanten te zijn die met het toenemen van de jaren groeien in hun muzikaliteit. Voortgestuwd door drummer en gitarist gingen Lonnie en de sax ongegeneerd te keer. Wie nu echter denkt dat dit 'te keer' gaan vooral in het volume te vinden was heeft het mis. Zelden heb ik een organist gehoord die zoveel dynamiek in zijn spel ten toon durfde te spreiden. Van grommen en grauwen tot vlinderlicht en van tornado-stijl tot fluwelen touche's. De smerigste akkoorden kozen het luchtruim onderstreept door opzwepende backbeats en een perfecte timing op de gitaar. Het ene moment gierde de Leslie om vervolgens op een verstilde uithoek van het muzikale spectrum tot rust te komen. Het publiek hield de adem in bij deze schildering van een weinig gehoord muzikaal landschap. Grolsch adverteerde vroeger met de slogan 'Vakmanschap is meesterschap' nu deze musici voldeden volledig aan deze kreet. In mooie momenten werd volop gegrossierd maar ook in humorvolle want het toppunt van dynamiek is natuurlijk volledige stilte creëren. Ook daarin slaagde deze groep eensgezind door op een gegeven moment over te gaan tot lucht-drummen, lucht-orgelen en lucht-gitaar spelen. Dit werd op een dusdanige logische en geestige wijze gebracht, dat de zaal zich unaniem gewonnen gaf. Na dit fantastische exposé volgde nog een zinderende blues en werd er gestampvoet voor een toegift, die dan ook prompt kwam. Tien over half elf , dus een mooi avondje en het publiek wilde al de zaal verlaten toen Lonnie mededeelde, dat het hier slechts de pauze betrof. Op volle kracht vooruit Na de pauze werd er nog een tandje bijgezet en liet Melvin Sparks horen, dat hij niet alleen precies weet hoe een Hammond te begeleiden maar ook hoe een pakkende solo neer te zetten om vervolgens de boel echt te gaan opjutten. Doordat er een ietsje meer ruimte was gekomen in de gangpaden konden diegenen die stil zitten geen optie vonden eindelijk de voetjes van de vloer krijgen. En weer werd het een, zeker volgens de jazzpolitie, onverantwoorde meer dan een uur durende aaneenschakeling van inventieve muziek. Een ding is zeker, je moet van goede huize komen om Lonnie´s onstuitbare swing en muzikale ideeënstroom te overtreffen. Het mooie was ook gelegen in het feit, dat deze avond niet een ingestudeerde of vooropgezette indruk maakte. Spontaniteit en improvisatie vormden de trefwoorden waaraan deze musici voortdurend refereerden en mede daardoor slaagden zij erin het publiek zonder tegenstribbelen op hun muzikale reis mee te nemen. Dit concert was van een niveau zoals je dat nog maar zelden tegenkomt. Wat was ik blij, dat ik er bij kon zijn. Herbert Noord Back0 comments., write a comment |
|
