|
Blog categories
| Album review |
| Concert announcement |
| Concert poster |
| Concert review |
| Misc |
| Musicians |
| News |
| Radio and Television |
| Random thoughts |
| Releases |
| The Hammond Jazz Inventory |
| Video |
 PLM trio - Stolen Moments
I really was thinking Jimmy Smith but it just always came out different
 Advanced Warning - Lemon Juice
I really was thinking Jimmy Smith but it just always came out different
 Charles Kynard - Afro-disiac
I really was thinking Jimmy Smith but it just always came out different
 Blue Mitchell
 Reuben Wilson - Boogaloo To The Beasty Boys
 Jimmy Smith - Plain Talk
 Charles Earland - Pleasant Afternoon
 Lonnie Smith - Turning Point
 Scott Shetler - C'mon Man
|
Jazzorganisten festival Keulen
Written by The Hammond Jazz Inventory
Tuesday, 3 October 2006
The poster
|
Dinsdag 26 september bezochten wij het tweede europese jazzorganisten festival te Keulen. Een echt feest. Het idee van de avond was dat een aantal jazzorgel talenten hun kunnen zouden demonstreren ten overstaan van een deskundige jury waarvan een aantal leden zelf ook zouden spelen.Het festival werd georganiseerd door een Duitse hammond klonen bouwer. Dat gaf op het Dutch Organ Portal & Forum meteen al discussie of het dan nog de moeite waard zou zijn te gaan kijken; pfff een kloon in plaats van een B-3. Wij zijn toch gegaan en hebben geen spijt. Om zeven uur begon de avond met een prima set van John Hondorp en trio. Daarna speelde Raphael Wressnig met trio. Wat ons betreft de ontdekking van de avond. Met een geheel eigen stijl die zich kenmerkt door klassieke Jimmy Smith invloeden gemengd met hier en daar een vleugje kermis vreet de man het orgel totaal op. Een showman die het kan. Binnenkort zullen we enkele van zijn CD's bespreken.
Inmiddels stonden we geanimeerd te praten met een onverwachte gast, Tony Monaco. Een erg vriendelijke man die zijn sporen reeds verdient heeft en speciaal was gekomen voor de hoofdact van de avond. Aan het einde van de set van Raphael Wressnig kroop Tony bij hem op het podium achter het tweede orgel voor een stevige jam-sessie. Een leuke verassing. Dat een tone-wheel klone niet het zelfde is als een B-3 was konden we niet alleen horen maar ook zien aan de manier waarop Tony de weg kwijt raakte op het orgel. Na de jam-sessie maakt hij duidelijk achter het orgel van Raphael plaats te willen nemen om met een prima uitvoering van Back At The Chicken Shack, u wel bekend, zijn spontane optreden af te sluiten.
Toen was het de beurt aan de eerste paar deelnemers van het Nachwuchwettbewerb op zijn duits. Er zouden er 8 de revue passeren maar een programma was die avond niet voorhanden. Vandaar dat wij moeite hebben achter af te bepalen wie wie is. We besteden hier slechts aandacht aan een paar duo's/trio's want notities hebben we niet gemaakt en ook moesten wij duitse Sekt en bier drinken. Eerlijk gezegd staat van de "eerste helft" ons de tweede act het meeste bij. Een meisje, Nadine Heidemann, dat af en toe vriendelijk glimlachend naar de jury een enorme tering herrie uit het orgel toverde. Exception invloeden op vol volume ondersteund door een animal op drums. Was het serieus of grappig bedoeld. Wij wisten het niet. Op de hieronder foto ziet u in ieder geval dat het Tony Monaco, Barbara Dennerlein en Raphael Wressing zeer vermaakte.
Tony Monaco, Barbara Dennerlein & Raphel Wressnig
|
De band blijkt Chucks & Ballerinas te heten en een toffe website bij te houden waarop ook een aantal foto's van het festival te vinden zijnNa de eerste paar deelnemers was daarna de beurt aan Barbara Dennerlein samen met slechts een drummer. Altijd gedacht dat zij een forse vrouw is maar zij blijkt een smalle kleine dame te zijn. Haar orgelspel is fenomenaal, alleen al het voetenwerk is de moete waard. Het samenspel met de drummer leek gebaseerd op langtijdige samenwerking maar volgens Barbara speelden zij die avond vooor de eerste keer samen. Knap werk. Klik hier een korte geluidloze impressie. Voor haar was de helft van het publiek gekomen. Zo bleek toen de zaal half leeg liep na haar optreden. Zonde, want er stond ons nog heel wat hammondjazz te wachten, de "tweede helft". Wij verdenken de jury er van geleden te hebben aan het door psychologen genoemde regency effect. Het laatste wordt het best herinnert. Het laatst optredende "Romica Marin Trio" kreeg de eerste plaats. Het op een na laatste optreden van Stufe III met Sven Reuber aan het orgel de tweede. Onthoud u deze naam, het enthousiasme waarmee deze jonge het orgel er van langs gaf belooft veel goeds. Het feit dat hij de pedalen niet gebruikte en een bassist mee nam was geen bezwaar. Opvallend trouwens dat de twee eerste plaatsen naar niet bassende organisten gingen. Ook Tony Monaco was het met ons eens dat Sven Reuber eigenlijk de eerste plaats verdiend had. Wellicht was iedereen murf. Van zeven tot een 's nachts dampende hammondjazz is zelfs voor de echte liefhebber veel. Het onderscheid vervaagt. Fijn blijft het wel. Het was een feest.
Sven Reuber, a boy to watch out for
|
Om compleet te zijn, nog even een plaatje van Sven en de opmerking dat een een compleet overzicht van winnaars en overige deelnemers gelukkig achteraf wel gepubliceerd is op deze pagina. Ook zijn daar fijne foto's van de avond te vinden. Als het festival volgend jaar weer georganiseerd wordt gaan we weer. Zelfs als er geen B-3 op het podium zal staan.
Back0 comments., write a comment
|
